  |
| BEFORE AFTER |
ԵՍ ՉԵՄ ՍԻՐՈՒՄ
Ես չեմ սիրում մոխրագույն մարդկանց ու մոխրագույն երկինք: Ես չեմ սիրում քաղաքականություն:
Ես չեմ սիրում սոխով ճաշեր, լահմաջո, բուղաչա, չեբուրեկի:
Ես չեմ սիրում մեր հարևան տատիկին, որ ամեն եղած ու չեղած առիթով խցկվում է մեր խոհանոց, ննջասենյակներ, անգամ զուգարան, դե, անձնական կյանքի մասին էլ չխոսեմ: Ճիշտ է, ես նրա գլխին մեկ-մեկ ջուր եմ թափում, բայց եթե դուք էլ ճանաչեիք նրան, հաստատ ինձ չէիք մեղադրի:
Ես չեմ սիրում մեր դեղձանիկներին, որովհետև նրանք շատ անհասկացող են: Իսկ վերջերս սկսել եմ երազումս տեսնել, թե խեղդում եմ նրանց կամ ջարդում նրանց ածած ձվերը: հույս ունեմ` մի օր կատաղության պահի այդպես չեմ անի, թե չէ պապայի ձեռքից հաստատ չեմ պրծնի:
Ուղղակի անտանելի է, երբ 5 տարվա ծանոթներ ենք, կիսում ենք նույն բնակարանը, երբեմն էլ նույն ուտելիքը, բայց միևնույն է, ինձ տեսնելիս նրանք սարսափահար սկսում են պատեպատ խփվել: Ես կարծես թե այնքան էլ սարսափելի չեմ ...
Ես չեմ սիրում մարդկանց, որ խոսում են և ոչինչ չեն անում, խոսելիս էլ միայն բողոքում են ու բողոքում: Ես չեմ սիորւմ, ավելին ճիշտ սարսափում եմ մուրացկաններից, որ իրենց երեխաներին գրկած նստում են պատերի տակ:Ես չեմ սիրում կանանց, որ պատուհանից նայելով, արևածաղիկ են կեղևազրկում, հատկապես երբ դա տեղի է ունենում մեր վերևի հարկում.. Վա~յ, մամա ջաաաան...
Չեմ սիրում անզորություն ու անորոշություն: Չեմ սիրում գռեհկություն, տգիտություն, մեկ էլ միօրինակություն (մի հատ էլ էս բառերը կարդացեք ու իրոք պատկերացրեք էտ ամենը...ֆու~...):
Ես չեմ սիրում թթված դեմքեր :( Չեմ սիրում, երբ փորձում են գողանալ իմ ուրախությունը:
Բայց ընդհանրապես ավելի շատ սիրում եմ, քան չեմ սիրում: Նույնիսկ չաշխատող վերելակներ եմ սիրում: Դե, կարող ես աստիճաններով բարձրանալ, և այդ ընթացքում ինչ հանճարեղ գաղափար ասես կարող է գալ մտքիդ: Համ էլ իմ Տիկոյին էլ ա մեկ-մեկ հանգստանալ պետք...
Բայց չգրող գրիչներ հաստատ չեմ սիրում, որովհետև հենց այդ հանճարեղ մտքերը կարող են մոռացվել դրանց պատճառով: Ուղղակի եթե ուզում ես, որ կյանքը քեզ ժպտա, պետք է նախ նրան նվիրես գոնե քո բարձր տրամադրությունը: Անգամ եթե անտանելի պրոպկայի մեջ ես, այդքան նյարդայնանալ պետք չէ, պարզապես փորձիր մտածել, որ շշի մեջ գտնվելը նույնիսկ հետաքրքիր է...
ԵՍ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ
Ես սիրում եմ, երբ որբ մնացած նորածին կենդանուն որդեգրում է մեկ ուրիշ և պահում իր հարազատ ձագուկի նման: Տեսնե՞ս կա կապիկ, որ այծ որդեգրած լինի, կամ էլ կենգուրու, որ որդեգրած լինի ընձուղտի ձագուկին:Եթե անգամ դեռ չկա, հաստատ մի օր կլինի:
Ես սիրում եմ հեքիաթներ ու հեքիաթներին հավատացող մարդկանց: Ես սիրում եմ գույներ, գույներ ու էլի գույներ...
Ես սիրում եմ աստիճաններ:
Սիրում եմ Վիլյամ Սարոյանին ու Էքզյուպերիին: Մեկ էլ Վարդգես Պետրոսյանին(կուզեի նրա նման լրագրող լինել ) ու Լեոնիդ Ենգիբարյանին(ու նրա նման մարդ):
Ես սիրում եմ Կարապի լճի կամուրջը, Ֆրանսիական դեսպանատան դիմաց գտնվող այգին:Սիրում եմ ծառե՜ր ՝ դեղին, կանաչ, կարմիր, միասին...
Բարձր ծառեր...Երկար-երկար ծառեր... Ես սիրում եմ արևն իմ դեմքի վրա ու իմ աչքերի մեջ...Սիրում եմ խաղալիք ընձուղտ, թեյ ու դառը շոկոլադ և ֆիլմեր,որոնց ժամանակ լաց եմ լինում:
Ես սիրում եմ մենակություն ու ընկերներ:
Ես սիրում եմ կիթառ նվագող տղաների, բայց իմ կիթառը ես բոլոր տղաներից էլ շատ եմ սիրում...
ԻՆՉ ԷԻՆՔ, ԻՆՉ ԴԱՐՁԱՆՔ...
ՄԱՍ 1-ԻՆ
Տագնապի ազդանշան ես բարձրացրի դեռ 1991թ.-ի փետրվարի 28-ին: Պարզվեց, որ ահազանգը կեղծ էր, իսկ ես քնած մնացի գարնան առաջին օրը` ծնվելու համար ամենահաջող օրը: Ու ուշացումով` մարտի 2-ին, մտա մարդկանց մոլորակ: Թե ուր էի մինչև այդ, արդեն պատմել եմ …
http://aleksanyan.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html
Իսկ ուշանալու սովորությունը պահպանվեց իմ ամբողջ կյանքում. Մինչև հիմա էլ չեմ կարողանում ազատվել նրանից:
Ծնվելուց հետո անդադար լաց եմ եղել. Բա լաց լինելու բան էր, բա ինչ էր: Բայց մաման ասում ա, որ շատ սիրուն էի լացում, ասում էին` երևի շատ սիրուն ձայն կունենամ երգելու համար: Ափսոս սխալվեցին: Շատ, նույնիսկ շատ-շատ թմբլիկ եմ եղել: Երբ մեջքով էլ էի կանգնում, թուշիկներս երևում էին: Մի խոսքով իսկական քառակուսի: Մաման մինչև հիմա էլ երազում ա, որ ես “առաջվանը” դառնամ: Վայ, մամա…
Առաջին փորձությանը ինձ ենթարկեց քուրիկս, որ ինձնից 3 տարով ա մեծ: Իմ մի քանի օրական քիթը նա չգիտես ինչու նմանեցրեց վարդակի անցքերին ու երբ ես օրորոցում հանգիստ պառկած էի, նա իր զույգ մատները մտցրեց իմ պստիկ քթանցքերի մեջ. Դե ես հավեսով արյունլվա եղա, բայց էլի լավ պրծա: Իհարկե, հետո քուրիկս ինձ դեռ շատ անգամներ “կտտանքների” ենթարկեց, օրինակ սղոցած փայտի կտորտանքները աչքերիս մեջ լցնելով և այլն:
Ասածներիցս հետո, իհարկե, դժվար թե հավատաք, բայց նա իրականում այդքան էլ դաժան չէ:
Իսկ մեր մյուս ձյաձյա հարևաններին կծելու հատկություն ունեի, ժամացույցի նման հետքերը նրանց ձեռքերին երբեմն շատ երկար էին մնում:
Խելագարվում էի կարտոֆիլի համար: Ուտում էի տնեցիների ճաշի միջի բոլոր կարտոֆիլները, հետո միայն թողնում էի, որ մոտենային իրենց ափսեներին: հետո գնում էի հարևանի տուն ու ուտում նրանց ճաշի կարտոֆիլները: Մարո տոտան ստիպված նոր կարտոֆիլներ էր լցնում ճաշի մեջ, իսկ գործից հոգնած եկած Ռաֆիկ ձյաձյան ստիպված ուտում էր կիսաեփ կարտոֆիլները:
Անտանելի շատ էի ուտում, ընտանեկան բոլոր վիդեոներում ես ուտում եմ ու ուտում… Ուտում էի համարյա ամեն ինչ ու ինչի հետ պատահեր, օրինակ, քաղցր պեչենին սուպի մեջ:
Պապան 1993-94թթ Ղարաբաղում էր` կռվի: Ամոթ էր, բայց ես ամենաշատը պապայի բերած ծամոնների պակասն էի զգում: Փոքր ժամանակ ես Հիսուսին էի տեսնում, փորիկիս էլ խաչի տեսքով նշան ունեի, որ ինձ հետ մեծացավ, բայց գնալով ավելի աննկատ դարձավ:
Շատ դժվար էի ընտրություն կատարում, ժամերով փուչիկի գույն էի ընտրում. Մոտավորապես նույնը շարունակվում է մինչև հիմա և ոչ միայն փուչիկի առումով :)
Հետո, փոքր ժամանակ խելքս գնում էր սիրահարվելու համար: Ինչ լավ էր… :)
Շատ եմ սիրել հասարակություն (համարյա չեմ փոխվել): Երթուղայինների մեջ իսկական շոու էի սարքում, խոսում էի բոլորի հետ, ելույթ էի ունենում, դե երևի նաև ծափահարում էին: Փողոցում կռիվ եմ արել մի տոտայի հետ, որ մամայիս պայուսակից էր պահել, մի ուրիշ տոտայի գիժ եմ ասել (ու դա շատ բարձր), որովհետև “արևին զոնտիկ էր պահել”: Ու էլի լիքը բաներ…
Մաման դասատու էր դպրոցում, քուրիկս էլ էր արդեն դպրոց գնում: Մանկապարտեզը շատ շուտով փոխարինեցի դպրոցի հետ: նստում էի մամայի դասարանի ամենավերջին նստարանին ու “նկարում” այն ամենը, ինչ գրում էին գրատախտակին. Այդպես և թվերը, և տառերը սովորեցի ու մամային էլ ոչինչ չէր մնում, բացի ինձ էլ դպրոց տանելուց: ու այդպես սկսվեց շտապող, միշտ ժամանակից առաջ ընկնող իմ գիտակցական կյանքը: Իսկ թե հետո ինչ եղավ , դա արդեն ՀԵՏՈ…
4 Մեկնաբանություն:
Շատ լավն էր ու հետաքրքիր: Ավելի շատ դուր եկավ անկեղծությունդ: Շատ հավեսին "գժություններ" ես արել: Ես էլ եմ արել ու մինչեւ հիմա էլ անում եմ, չնայած տարիքիս: Բայց դուրս գալիս ա էտ "գժություններ"-ը: Հավեսին էիր նկարագրել քրոջդ` քեզ "կտտանքների" ենթարկելը :D
tnx :))))) aranc dranc shat txur a, es poshmanum em vor shat qi4 ban em hascrel anel :((((
Durs shat ekav, shat Hamardzak es kyanqum u qaj))).... kyanqin nayum es shat lusavor u drakan [aptimist es].....
Qich en qez pes mardik, Maladec!!!
Haaa,,,, U durs ekav naev vor havatum es heqiatneri!))
Ay qez kinooooooo......prosto mnuma "soundtrack" anel ev verj.